Romano Wentinck (18) weet hoe hij van z’n leven een feestje maakt. Een beetje geld, liefst nog wat meer, dat is eigenlijk alles wat hij nodig heeft. Ja toch? Nou nee. Wat hij écht nodig heeft is een kans om een meer volwassen versie van zichzelf te worden. Oké, dat gaat met vallen en opstaan, maar als leerling-glazenwasser krijgt hij de slag te pakken.
“Ik zag een hartstikke leuke jongen, maar ook iemand die weinig sturing kreeg”, herinnert Nicolien Bil zich het eerste gesprek dat ze als projectmanager bij Buitengewoon met Romano had. “Zijn werk als schoonmaker op een bassischool vond hij maar niks. Hij wist dat hij goed wilde verdienen. Dat daar ook bepaalde plichten en afspraken bij horen vond hij ingewikkelder”, legt Nicolien uit. “Maar we zijn allemaal jong geweest”, benadrukt ze.
Minder feestelijk
De vraag is: wie leert je verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen als je dat van huis uit niet zo erg hebt meegekregen? Voor Romano blijkt het lastig genoeg. Hij komt te laat en blijft soms helemaal weg. Daarnaast botst hij regelmatig met zijn werkbegeleider. Als uiteindelijk zijn contract als schoonmaker niet wordt verlengd, ziet de toekomst er opeens minder feestelijk uit. Daar komt bij dat Romano last heeft van paniekaanvallen. Gelukkig komt hij via de Arnhemse stichting Scalabor in contact met Buitengewoon. Nicolien: “Bij Gom specialistische reiniging was er in het Gelderse team ruimte voor een leerling-glazenwasser. Toen ik die vacature in ons netwerk uitzette, kwam Romano bovendrijven als geschikte kandidaat. We zijn aan tafel gegaan, en het klikte.”
Kwart voor zes op
De proefperiode van twee maanden maakt duidelijk dat het voor Romano een uitdaging is om zijn volle aandacht bij het werk te houden. “We hebben er na die proeftijd bewust voor gekozen om hem een contract voor 24 uur aan te bieden”, vertelt Robert Verbeek die bij Gom Romano’s leidinggevende is. Een volle werkweek zou nog te veel zijn, schat hij in. “Romano is enthousiast en wil graag, maar hij is soms snel afgeleid en het komt nog voor dat hij zich verslaapt.” Het is een leerproces en daar hoort bij dat je een fout moet mogen maken, bevestigt Nicolien van Buitengewoon. “Dat wil zeker niet zeggen dat alles kan. We zoeken samen met de werkgever naar ruimte en passende begeleiding, zodat ook Romano tijd krijgt om te groeien.”
Emmers geduld
Volgens Gom-coördinator Robert is het cruciaal dat hij voor Romano een goede leermeester kon vinden. “Mijn collega Martijn Kramer heeft als persoonlijk begeleider een belangrijke rol om Romano op dagelijkse basis te ondersteunen en te motiveren. Dat wil en kan niet iedereen.” Op de werkvloer hebben ze ook moeten wennen aan de manier waarop Romano is opgevangen binnen het bedrijf. Robert: “Andere jongens vragen bijvoorbeeld: Waarom mag hij zich verslapen? Waarom krijgen zij meer tijd voor een klus? Dat is een lastige balans, maar ik leg het ze graag uit.” Nicolien vult aan: “Het gaat om meebewegen en kansen geven. Die aanpak vraagt soms emmers geduld en goede wil, maar is dat erg? Ik zie steeds weer hoe groot de impact is voor onze kandidaten. Met wat extra aandacht lukt het hen om een eigen plek in deze maatschappij te vinden. Dan weet je weer waar het je voor doet!”
Baan op het spel
En Romano, die is inmiddels een half jaar aan het werk. “Ik was eerst langzaam met wassen, maar nu heb ik de slag erin”, vertelt hij trots. “Met mijn directe collega Martijn kan ik goed opschieten. We spreken elkaar zelfs wel eens in het weekend.” Lastige situaties zijn er soms nog steeds. “Bijvoorbeeld als iemand probeert ruzie met me te zoeken. Op zo’n moment zeg ik tegen mezelf dat het veel belangrijker is dat ik mijn baan niet op het spel zet.” Van de paniekaanvallen heeft hij al een tijd minder last. “Dat ze bij Gom weten waar ik problemen mee heb vind ik fijn. Als ik dan een terugvalletje heb, weet ik dat ik niet op moet geven.”
