2021 2sep

Het Buitengewone verhaal van Ahmed

2021 2sep

Willen is kunnen. Het zou zomaar het motto van Ahmed Mohamed (29) kunnen zijn. In 2010 vluchtte hij naar Nederland. Dat zijn gezin moest achterblijven in Somalië was een klap, maar voor Ahmed werd het zijn grootste motivatie. Een verhaal over grenzeloos optimisme en over hoe aanstekelijk dat werkt.  

“Elke kandidaat die bij Buitengewoon in beeld komt kan op mijn volledige support rekenen”, vertelt hr-adviseur en recruiter Naomi Vreugd. “Maar soms kom je iemand tegen waar je net nog wat harder voor loopt. Zo iemand is Ahmed.” Toen ze kennismaakten had Ahmed via het uitzendbureau al van alles en nog wat aangepakt. “De motivatie spatte ervan af. Hij was er bovendien duidelijk over dat het voor hem om meer ging dan geld verdienen.” Dat zit zo: alleen als Ahmed een baan heeft kan hij erop hopen dat zijn gezin naar Nederland mag komen. Naomi: “Een uitkering was sowieso niet bespreekbaar. Dan zei hij op z’n Ahmeds: ‘Naomi, ik ben een man, en een man hoort te werken’.”

Ok broer!

Ook Orlando Belfor wist al snel wat voor vlees hij in de kuip had. Hij werkt als matchmaker bij Stroomopwaarts, een organisatie die namens de gemeenten Vlaardingen, Schiedam en Maassluis onder meer de participatiewet uitvoert. “Op een goeie dag werd ik door Ahmed gebeld omdat hij een vacature had gezien. De toon was meteen gezet toen hij zei: ‘Ok broer, stel me maar voor. Ik kan morgen beginnen!’” Er volgden talloze soortgelijke telefoontjes, want Ahmed bleef bellen of er werk voor hem was. “Het mooie is dat het door zijn manier van contact maken nooit vervelend wordt. Hij wil gewoon heel graag en is bereid hard te werken.”

De beste match

En toen kwam de vacature voor magazijnmedewerker bij Breijer voorbij. “Op het moment dat Naomi met die baan kwam, dacht ik meteen: als Ahmed daar op gesprek mag, dan is de kans groot dat het hem lukt”, vertelt Orlando. Naomi: “Ik had zes kandidaten voor de functie, en Ahmed was er een van. In zo’n situatie is het ook voor mij hartstikke spannend hoe hij het zal doen.” In het tweede gesprek blijkt dat ze bij Breijer niet om Ahmed heen kunnen. “Ja, hij was gewoon echt de beste match. Weliswaar had hij niet de ervaring die ze vroegen, maar hij wist ze te overtuigen dat hij het snel kon leren”, vertelt Naomi enthousiast. “De tweede werkdag belde hij me in zijn pauze op: ‘Wat een mooie baan, wat een lieve collega’s.’ En de ‘liefde’ is wederzijds: ze lopen met hem weg.”

Twee meisjes

Ahmed wil ondertussen niets liever dan dat ze bij het IND de procedure voor gezinshereniging opstarten. “Daar heeft hij alleen wel een contract voor nodig”, aldus Naomi. Zo’n proefplaatsing duurt normaal een maand. “Het was bijzonder dat ze bij Breijer al na een week besloten om hem een halfjaarcontract te geven”, vertelt Naomi over het proces. Ahmed zelf ziet de toekomst met vertrouwen tegemoet. “Ik hoop dat mijn vrouw en kinderen - twee meisjes heb ik - snel naar Nederland mogen komen. Dat ik nu werk heb als assistent-magazijnwerker is heel belangrijk. Mijn leidinggevende is ook blij voor mij. Op tijd komen, me niet ziekmelden; daar let ik goed op. Over een paar maanden kan ik een contract voor onbepaalde tijd krijgen.”

Zware rugzak

Voor Orlando Belfor van Stroomopwaarts is het duidelijk dat gemeenten het moeten hebben van bedrijven als Facilicom waar ook Breijer deel van uitmaakt. “Zeker mensen die van ver komen hebben vaak een zware rugzak. Wij hebben als gemeente de plicht om hen op weg te helpen, maar we kunnen het alleen als werkgevers zich ook verantwoordelijk voelen om bij te dragen.” Eén ding wil hij nog kwijt: “Wat zo leuk is aan Ahmed, hij heeft ontdekt dat hij met de watertaxi veel sneller op z’n werk is dan met alleen bus of metro. Daar heb ik in m’n werk echt nog nooit iemand over gehoord. Het zegt eigenlijk alles over zijn instelling.”